آزمون ACT یکی دیگر از آزمون‌های استاندارد شده برای پذیرش در مقطع کارشناسی است که به‌طور مساوی توسط تمامی دانشگاه‌های ایالات متحده و بسیاری از مؤسسات بین‌المللی پذیرفته می‌شود. این آزمون شامل چهار بخش علمی (به‌علاوه یک بخش انشای اختیاری) است که یکی از این بخش‌ها به ریاضی اختصاص دارد.
بخش ریاضی آزمون ACT شامل 60 سوال چندگزینه‌ای است که باید در مدت 60 دقیقه پاسخ داده شود. سوالات این بخش شامل موضوعاتی از جمله جبر، هندسه، مثلثات و آمار و احتمال پایه است و تقریباً تا پایان سطح یازدهم دبیرستان را پوشش می‌دهد. استفاده از ماشین‌حساب در این بخش مجاز است و معمولاً دشواری سوالات با پیشرفت آزمون افزایش می‌یابد.
نمره‌دهی آزمون ACT در هر بخش (ریاضی، انگلیسی، خواندن و علوم) بر اساس مقیاس 1 تا 36 انجام می‌شود و نمره کلی ACT میانگین نمرات چهار بخش است که نیز در همین مقیاس محاسبه می‌شود. برای پاسخ‌های نادرست هیچ جریمه‌ای وجود ندارد. نمره ریاضی بالای 30 (از 36) به‌عنوان نمره‌ای قوی در نظر گرفته می‌شود و نمره کامل 36 بسیار نادر است. دانشگاه‌های برتر معمولاً به دنبال نمرات کلی در میانه‌های 30 برای متقاضیان رقابتی هستند.
نمرات ACT به‌عنوان جایگزینی برای SAT در دانشگاه‌های ایالات متحده پذیرفته می‌شود و همچنین توسط بسیاری از دانشگاه‌های جهانی (برخی از دانشگاه‌های انگلستان و کانادا به‌ویژه برای متقاضیان با برنامه‌های درسی آمریکایی آن را در نظر می‌گیرند) شناخته می‌شود. مانند SAT، نمرات ریاضی و کلی ACT نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های پذیرش و فرصت‌های بورس تحصیلی دارند.
دانش‌آموزان می‌توانند یکی از این دو آزمون را انتخاب کنند، زیرا دانشگاه‌ها به هیچ‌کدام برتری نمی‌دهند. بخش‌های ریاضی SAT و ACT کمی متفاوت هستند (ACT اجازه استفاده از ماشین‌حساب را در تمام مدت آزمون می‌دهد و شامل مباحث بیشتری از هندسه و مثلثات است). برخی از متقاضیان ایرانی هر دو آزمون را می‌دهند تا شانس خود را افزایش دهند، اما SAT همچنان بیشتر شناخته شده است. هر دو آزمون برای دانش‌آموزان ایرانی که به دنبال برنامه‌های کارشناسی در خارج از کشور هستند، از اهمیت بالایی برخوردارند.